Witajcie!
Dziś pragniemy zaprezentować Wam trasę oraz atrakcje, które zaplanowaliśmy na 3-dniową wyprawę nad Bug. Chcielibyśmy zaprosić Was do malowniczej krainy Bugu, obfitej w piękne ziemiańskie i arystokratyczne posiadłości. Niektóre z nich stoją dziś zapomniane, samotne gdzieś na skraju wsi. Inne wciąż przypominają swą świetność bogactwem odrestaurowanych wnętrz, zachowując historyczny, staropolski wygląd, kusząc komfortowymi warunkami wypoczynku. Ta wyprawa to podróż w świat bogatej architektury dworskiej wpisanej w krajobraz pięknych nadbużańskich ziem.
Na naszej trasie zobaczymy:
Pałac Ossolińskich – majątek nadbużańskich ziem, który ma ponad 300 letnią historię. Początkowo wybudowany w stylu barokowym wraz z kolejnymi właścicielami zmieniał swój styl. W Pałacu bywał znany wówczas i ceniony architekt Jan Kubicki, uczeń słynnego Dominika Merliniego, twórcy Łazienek Królewskich. Jemu właśnie Stanisław Ossoliński polecił przebudowę pałacu w duchu nauki swego mistrza.
Pałac w Korczewie – historia Pałacu sięga w dokumentach 1401 r. W XVIII w. dobra wokół Pałacu nabył Wiktoryn Kuczyński – kasztelan Podlaski. Korzystne położenie majątku w dolinie Bugu ułatwiało mu gospodarowanie ziemią i rozszerzanie działalności. Dzięki sprawnemu zarządzaniu zyskał przydomek „Króla Podlasia” i – zaraz po rodzinie Branickich i Ossolińskich – zajmował czołową pozycję na Podlasiu. W 1734 r. kasztelan Kuczyński wybudował barokowy Pałac w Korczewie. W XIX wieku pałac przebudowano w stylu neogotyckim i wtedy też zaprojektowano otaczający go, 35 hektarowy park. Obecny kształt majątku pochodzi z okresu międzywojennego, kiedy należał do hr. Krystyna i Wandy Ostrowskich. W latach 90. ich córki odzyskały Pałac i wróciły na stałe do Korczewa, by przywrócić blask zespołu pałacowo-parkowego.
Pałac w Cieleśnicy – w XVI w. rodzina Cieleśnickich założyła tu folwark. Na przestrzeni stuleci właścicielami byli między innymi rodzina Andruszkiewiczłów, Kochanowskich i bialskich Radziwiłłów. Prężny rozkwit posiadłości nastąpił na początku XIX wieku, kiedy unowocześniono folwark, zbudowano oficynę i oranżerię w otoczeniu parku krajobrazowego, a przede wszystkim wybudowano pałac. Został on zaprojektowany przez Antonio Corazziego, włoskiego architekta, który zaprojektował również między innymi Teatr Wieki w Warszawie. W latach 20 XX w. ponownie zmodernizowano majątek, wyposażono go w gorzelnię, młyn parowy, cegielnię i elektrownię, a także gospodarstwo rybne, hodowlane i rolne. Podobnie jak większość majątków, w okresie I i II wojny światowej także i ten uległ zniszczeniu. Następnie dobra cieleśnickie przeszły na własność Skarbu Państwa. Mieścił się w niej Dom Pracy
Twórczej, później sala kinowa, klubokawiarnia i ośrodek zdrowia. W 2009 r. obecni właściciele zaadaptowali zespół pałacowo-parkowy na hotel o wysokim standardzie.
Podczas naszej wyprawy będziecie mogli również zobaczyć kilka dworków – jedne opuszczone, czekają wciąż na swoich właścicieli i lepsze czasy. Niektórych wartość została już doceniona – zostały odrestaurowane i zaadaptowane na eleganckie hotele.
Lecz dwory i pałace oraz urokliwe miejscowości to nie jedyna atrakcja naszej wyprawy. Równie ujmująca, bo wciąż dzika, jest rzeka Bug, która będzie nam towarzyszyć na szlaku. Miejscami wije się wąski jak strumień, im dalej na wschód coraz szerszy i niepokorny, meandruje wśród szerokich łąk i rozlewisk. Jego brzegi są chronione programem Natura 2000, stając się schronieniem dla wielu gatunków ptaków i dzikiej zwierzyny. Wzdłuż rzeki na pograniczu z Podlasiem rozpościerają się Nadbużański Park Krajobrazowy oraz Park Krajobrazowy Podlaski Przełom Bugu. Im bliżej polskiej granicy wschodniej tym pejzaż staje się bardziej pofałdowany przez morenowe wzgórza, przez które przebija się rzeka tworząc właśnie przełom. To właśnie dzięki tym pagórkom krajobraz staje się jeszcze ciekawszy otwierając przed turystą niezwykłą przestrzeń i perspektywę.
Ponadto odwiedzimy również:
Drohiczyn – dziś nieco senne, choć z niewątpliwym urokiem miasteczko o ciekawej historii z królewskimi akcentami. Został założony w I połowie XI w. przez ludność ruską. Był wówczas grodem warownym, który wraz z Brześciem i Mielnikiem stanowił osłonę przed napadami Litwinów i Jaćwingów. Rozwojowi Drohiczyna sprzyjało położenie nad rzeką Bug na skrzyżowaniu ważnych szlaków handlowych wiodących z Rusi nad Bałtyk, na Mazowsze i do Polski. W 1253 r, książę halicki Daniel Romanowicz koronował się tutaj na jedynego w historii, króla Rusi. Tym samym mały i nieznany wcześniej Drohiczyn, po Gnieźnie a przed Krakowem i Warszawą, stał się jednym z czterech miast koronacyjnych w Polsce. W 1513 r., Zygmunt Stary utworzył województwo podlaskie, którego stolicą stał się Drohiczyn, aż do 1795 r. Największy Rozkwit miasta miał miejsce w XVI w, gdy powstał port rzeczny na Bugu, działało aż 70 karczm i 9 młynów wodnych. Pod koniec XVI w. w Drohiczynie żyło tylu mieszańców, co obecnie, czyli ok. 2 tys. Miasto słynęło ze stojących na wysokim poziomie szkół prowadzonych przez franciszkanów, pijarów, jezuitów (szkoły męskie) oraz benedyktynek (szkoła żeńska). Do dziś zachowały się ich kościoły wraz ze swoim XVIII-wiecznym wystrojem. W okresie rozbiorów rozpoczął się powolny spadek znaczenia miasta przypieczętowany represjami popowstaniowymi, likwidacją szkół i zakonów. W czasie I i II wojny światowej Drohiczyn został bardzo zniszczony, głównie z powodu istniejącej tu granicy, między III Rzeszą a Związkiem Radzieckim.
Janów Podlaski – Pierwsze wzmianki o Janowie Podlaskim pochodzą z 1423 r., gdy litewski Książę Witold darował wieś Porchów łuckiemu kościołowi katedralnemu. W 1465 Porchów uzyskał prawa miejskie chełmińskie i od imienia ówczesnego biskupa Jana Łosowicza przyjął nazwę Janów Biskupi. Położenie Janowa przy szlaku handlowym na trasie Kraków Wilno, sprzyjało rozwojowi miasta. Biskupi łuccy posiadali w Janowie dwa kościoły, zamek obronny i okoliczne grunty. W czasie najazdu szwedzkiego warowna rezydencja i świątynie legły w gruzach. Dopiero w latach 1770–1780 w miejscu byłej rezydencji wybudowano późnobarokowy pałac z dwoma pawilonami przy dziedzińcu i otoczono go parkiem w stylu angielskim, który zachował się do dziś. Z XVIII w. zachowały się także dwa kościoły. Atrakcją Janowa jest również stacja benzynowa z 1928 r. oraz dawny folwark Wygoda, gdzie 200 lat temu założono stadninę koni arabskich.
Stadninę Koni Arabskich w Janowie Podlaskim – o światowej sławie koni arabskich z Janowa słyszeli chyba wszyscy – nie będziemy więc się rozpisywać, lecz pragniemy zachęcić do jej odwiedzenia przy okazji naszej wyprawy. Stadninę zwiedzimy z przewodnikiem podziwiając nie tylko konie ale także godny uwagi ogromny zespół stajni, zaprojektowany przez Henryka Marconiego, jednego z najwybitniejszych polskich architektów klasycystycznych pierwszej połowy XIX wieku.
Na naszej trasie będziemy korzystać z dróg asfaltowych o niewielkim natężeniu ruchu, szutrowych, oraz polnych. Będziecie mieli również okazję sprawdzić, czy nowy szlak rowerowy Green Vello spełnia Wasze oczekiwania.
Wyprawy odbędą się w terminie:
Jeśli tylko Wam odpowiadają, zachęcamy do rezerwacji już dziś.
Do zobaczenia na szlaku!